Μικρα και απλα ερωτηματα που απασχαλουν συνεχως το μυαλο μου μετα απο καποια γεγονοτα που συνεβησαν
Γιατι οτι δεν πρεπει να παει στραβα θα παει στραβα στο χειροτερο σημειο που μπορει να παει?
Γιατι ειναι τοσο δυσκολο στο να δωσεις τοπο στην οργη με μια συγνωμη ακομα και αν ξερεις οτι ετσι πρεπει να γινει?
Ειναι εγωισμος?
Γιατι ολοι οι αντρες μπορουν να εδραιωσουν τη θεση τους και να αποδειξουν οτι ειναι ικανοι μονο με τη μυικη δυναμη ή τις φωνες και οχι τα επιχειρηματα?
Τελικα ποιος φωναζει? αυτος που εχει δικαιο ή αυτος που εχει αδικο?
Και τελικα που βρισκω το δικιο μου? πρεπει να το ψαξω ή θα με βρει μονο του? και θα με βρει μονο του, πως με βρηκε?
Τι να πω αλλο...ειμαι ενας μικρος ανειδικευτος εργατης που ταλαιπωρητε στο δαιδαλοδες δημοσιο χωρις να μπορει να κανει και αυτα που πρεπει να κανει, γιατι τα συμφεροντα και οι καταστασεις πανε πολυ πιο πανω απο το θεμα του οτι ενα υπουργειο πρεπει να δουλευει με τον εναν τροπο ή με το αλλον
Ο μονος σωστος τροπος ειναι αυτος που συμβουλευουν οι συμβουλοι, που χθες δεν ηταν και αυριο δε θα ειναι παλι, οχι οι εργαζομενοι, που και χθες εκει ηταν και σημερα εδω ειναι ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΠΑΛΙ ΕΔΩ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!!!!!
αυτα ... τα λεμε αλλη φορα
Some Frames Seen in Tate Britain Gallery.
Πριν από 8 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου